گریه ها و عزاداری های سوزناک زهرا(س)، که همراه با حوادث بسیار تلخ بود، باعث تأثر هر بیننده ای بود. اسماء بنت عمس، صفیّه بنت عبدالمطلب، ام سلمه به همراه عده ای دیگر از زنان انصار، در این تعزیت، فاطمه(س) را همراهی می نمودند. آنقدر ناله های آن حضرت دردناک بود که بنا بر روایت حضرت امام صادق(ع) از طریق پدرانش، گروهی از زنان مهاجر و انصار به حضور وی آمدند و عرضه دانشتند: (( گریه های سوزناک شما، دل ما را می آزارد، تقاضا داریم که یا شب گریه کنید یا روز )).

زهرا(س) وقتی چنین دید، به جای تعزیت در منزل، به سمت بقیع رفت و در کنار مقبرة شهدای اُحُد، برای پدرش سوگواری می کرد و این برنامة همیشگی او بود تا دیگر خانه نشین شد و طبعاً، امیر المؤمنین(ع) سایبانی را در گوشه ای از بقیع به این منظور درست کرده بود و بیت الاحزان نیز، به نظر می رسد به همین جهت باشد.

از امام باقر(ع) روایت شده که آن حضرت تا هنگام شهادت، خندان دیده نشد. حوادث تلخ و جگر خراشی که منجر به سلب حق الهی خلافت امیرالمؤمنین(ع) گردید، آثار و نتایجی داشت. بلال مؤذن مخصوص پیامبر و صحابة مخصوص آن حضرت از اذان گفتن امتناع داشت تا مخالفت خویش را با خلفا نشان دهد. بنابر نقل شیخ صدوق، بلال برای اولین و آخرین بار پس از رحلت رسول خدا(ص) اذان گفت و آن هم بنا بر خواست فاطمه بود، اما همین که به أشهد انّ محمداً رسول الله(ص) رسید، فاطمه(س) فریادی از نای جان کشید و بیهوش شد.

بلال متوجه شد و اذان را ادامه نداد. وقتی زهرا(س) به هوش آمد از بلال خواست، اذان را به پایان رساند. بلال عرضه داشت، ای سرور زنان، مرا معاف دار که می ترسم حال شما به خامت رود.

اینجا باید عرضه داشت، خانم، شما با صدای اذان مؤذن پدرتان بیهوش شدید، اما کجا بودید وقتی دخترت زینب(س) در کنار دروازه کوفه و با دیدن سر مبارک حسین(ع) که بر نیزه قرآن می خواند، چه حالی پیدا کرد؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: